Historia Parafii

Kościół i inne zabudowania po skasowanym klasztorze Bernardynów, działających w Lublinie od XV w. Ich dobrodziejami byli m. in. Sobiescy, Potoccy, Zamoyscy. Przy klasztorze istniała biblioteka, działały bractwa: św. Anny, św. Franciszka z Asyżu, św. Antoniego, Niepokalanego Poczęcia NMP, św. Tekli, Męki Pańskiej, św. Iwona.

Zabudowania klasztorne były kilkakrotnie restaurowane. Po kasacie klasztoru pozostawiono 2 zakonników do obsługi świątyni, od 1873 r. – jednego.
Po 6-letnich staraniach nowa parafia została wydzielona z katedralnej. Obejmowała południową część miasta i kilka wsi. Na plebanię zajęto budynek pobernardyński, pochodzący z II poł. XVI w. Tworzy on razem z kościołem zamknięty czworobok. Obok jest 1-piętrowa murowana oficyna poklasztorna. Parafia przejęła też ogród poklasztorny.Świątynia par. cieszy się popularnością m. in. dzięki rozwijającemu się kultowi św. Antoniego z Padwy, który zaprowadzili jeszcze Bernardyni. W wielkim ołtarzu znajduje się jego obraz z licznymi wotami.

Nie zachował się księgozbiór po dawnej bibliotece klasztornej. Obecnie istnieje nowa biblioteka parafialna.
W archiwum obok akt dotyczących ponad 100-letniego okresu funkcjonowania parafii., przechowuje się ciekawe kroniki, najstarsza pochodzi jeszcze z czasów działalności Bernardynów: 1440-1859.

Dodaj komentarz